کاهش ارتباطات اجتماعی پیش از یک سالگی نشانه اوتیسم است

کاهش ارتباطات اجتماعی پیش از یک سالگی نشانه اوتیسم است

به گزارش اعصاب سنج خراسان رضوی نتایج تحقیقی نشان داده است نوزادانی که بعدها مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شوند، کاهش ارتباطات اجتماعی را پیش از یک سالگی بروز می دهند.


به گزارش مدیکال اکسپرس، شالوده ارتباطات اجتماعی از بدو تولد وجود دارد و نوزادان سازگاری با چهره ها نسبت به غیر چهره ها و مراقبان را نسبت به غریبه ها ترجیح می دهند. بین ۹ تا ۱۲ ماهگی، نوزادان سایر مهارت های ارتباط اجتماعی مانند استفاده از نگاه چشمی، حالات چهره، حرکات و صداها را توسعه می دهند. تفاوت در ارتباطات اجتماعی یکی از خصوصیت های تعیین کننده اختلال طیف اوتیسم (ASD) است. تحقیقات بسیار کمی وجود دارد که بررسی نموده باشد آیا مهارت های ارتباط اجتماعی پیش زبانی قابل مشاهده پیش از ۱۲ ماهگی در نوزادان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با نوزادان معمولی درحال رشد، کندتر ظاهر می شوند یا خیر.
نتایج تحقیق جدید نشان داده است که تفاوت های ارتباط اجتماعی قابل مشاهده در نوزادان مبتلا به اوتیسم تا ۹ ماهگی آشکار می شود و به پنجره ای حیاتی برای مداخله هدفمند اشاره می کند.
این تحقیق توسط محققان دانشگاه کارولینای جنوبی، دانشکده پزشکی دانشگاه اموری و دانشگاه ایالتی فلوریدا آمریکا انجام شد.
گفتار به صورت معمول نخستین نگرانی برای والدین کودکان مبتلا به اوتیسم است اما چشم انداز غنی دیگری از اشکال ارتباطی مانند ژست ها و صداها وجود دارد که در سال اول زندگی به سرعت توسعه می یابد.
جسیکا برادشاو، استادیار روان شناسی در دانشگاه کارولینای جنوبی اظهار داشت: «دستاوردهای رشدی یا فقدان آن در استفاده از این مهارت ها بین ۹ تا ۱۲ ماه پیش از شروع بیان نخستین کلمات امکان دارد مورد توجه قرار نگیرد. در حالیکه ما مهارت های ارتباط اجتماعی کمتری را در این زمان مشاهده کردیم اما شواهدی هم در خصوص وجود مجموعه کوچک اما اساسی از مهارت ها برای نوزادان ۹ ماهه مبتلا به اوتیسم وجود داشت که امکان دارد در مداخله زودهنگام مورد استفاده قرار گیرد.»
تحقیق طولی و آینده نگر رشد اجتماعی بین سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ انجام شد و شامل ۱۲۴ نوزاد (۳۵ درصد دختر، ۸۴ درصد سفید پوست) بود که احتمال زیاد یا کم ابتلاء خانوادگی به اوتیسم را داشتند. شرکت کنندگانی که در این تحقیق شرکت کردند یا مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شدند یا رشد معمولی آنان تا ۲۴ ماهگی تایید شد.
در شرکت کنندگان بین ۹ و ۱۲ ماه یک ارزیابی اولیه ارتباطات اجتماعی با سنجش موارد ذیل انجام گرفت:
• مهارت های اجتماعی: احساس و نگاه چشمی، ارتباط و ژست ها
• مهارت های گفتاری: صداها
• مهارت های نمادین: درک و استفاده از شی
در ۲۴ ماهگی، شرکت کنندگان از نظر اوتیسم با استفاده از ابزارهای تشخیصی استاندارد طلایی ارزیابی شدند. در صورتیکه کودکان معیارهای تشخیصی (DSM-۵) را داشتند، بهترین تشخیص ارزیابی بالینی اختلال طیف اوتیسم برای آنان انجام می شد. اگر کودکی در طول ارزیابی علایم اوتیسم را نشان نمی داد و اگر نمرات رشد نشان دهنده تاخیر زبانی یا رشدی نبود به صورت معمول کودک درحال رشد در نظر گرفته می شد.


ابیگیل دلهانتی، استادیار و مدیر برنامه کلینیک اختلالات زبانی و اوتیسم در دانشگاه دوکین آمریکا می گوید: «یافته ها نشان می دهند که آگاهی از تغییرات ارتباطات اجتماعی بین ۹ تا ۱۲ ماهگی می تواند در طول این دوره رشد پرارزش باشد. تحقیقات مداخله ای برای نوزادان بین ۹ تا ۱۲ ماهگی شروع شده است و این تحقیق دلیلی برای شروع پشتیبانی از توسعه ارتباطات پیش از یک سالگی را عرضه می دهد چونکه نوزادان مبتلا به اوتیسم رفتارهای اجتماعی-ارتباطی کمتری از خود نشان می دهند و دستاوردهای کمتری در این زمان به دست می آورند.»
نتایج این تحقیق نشان می دهد، نوزادانی که بعدها مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شوند، مهارت های گفتاری اولیه و اجتماعی کمتری نسبت به همسالان خود در ۹ ماهگی نشان می دهند.
محققان اظهار کردند: تنها سه ماه بعد یعنی در ۱۲ ماهگی، نوزادان مبتلا به اوتیسم به صورت تقریبی در تمام معیارهای ارتباط پیش زبانی عملکرد کمتری داشتند. علاوه بر این، سه الگوی منحصربه فرد رشد ارتباطات اجتماعی برای نوزادان مبتلا به اوتیسم پدیدار شد. ابتدا، برقراری ارتباط با نگاه چشمی، حالت چهره و صداها از ۹ تا ۱۲ ماهگی به صورت مداوم کم بود. دوم، استفاده نمادین از اشیا (به عنوان مثال خلاقیت با اسباب بازی ها)، باآنکه بین گروه ها در ۹ ماهگی مشابه بود اما در گروه اوتیسم در ۱۲ ماهگی به تعویق افتاد. در نهایت، استفاده از ژست ها و تواتر کلی ارتباط، «شکاف رشدی» را برای نوزادان مبتلا به اوتیسم نشان داد.
این نتایج نشان داده است که تفاوت های ارتباط اجتماعی بسیار اولیه برای نوزادان مبتلا به اوتیسم وجود دارد که در اوایل ۹ ماهگی واضح و قابل مشاهده می باشد و مناطق خاصی از صدمه پذیری و الگوهای منحصر به فرد تغییر را برجسته می کند.
ایمی وتربی، استاد پژوهشی برجسته و مدیر موسسه اوتیسم در کالج پزشکی و لورل شندل، استاد اختلالات ارتباطی در دانشگاه ایالتی فلوریدا بیان کردند: «اگر والدین یا مراقبان از تفاوت های ارتباطات اجتماعی آگاه باشند، می توانند یاد بگیرند که چگونه از راهبردهای مداخله ای که فرصت هایی را برای تعامل اجتماعی و توسعه ارتباطات ایجاد می کند، استفاده کنند. این امر می تواند به والدین یا مراقبان کمک نماید تا محیط زبانی را غنی تر کنند و امکان دارد به تغییر مسیر رشد برای نوزادان مبتلا به اوتیسم کمک نماید.»
محققان به چندین محدودیت این تحقیق اذعان کردند ازجمله حذف یک گروه مقایسه با تاخیر رشدی بدون اوتیسم (به دلیل حجم نمونه)، پزشکانی که ارزیابی ارتباطی را انجام می دادند، نسبت به سابقه خانوادگی نوزادان اوتیسم ناآگاه نبودند، تفاوت های اجتماعی- جمعیتی بین گروههای تشخیصی و تایید تشخیصی در ۲۴ ماهگی به جای ۳۶ ماهگی انجام شد زمانی که نرخ منفی کاذب (نتیجه آزمایش به صورت نادرست) به صورت معمول بالاتر است.
یافته های این تحقیق در نشریه رشد کودک (Child Development) منتشر گردید.



1400/08/26
23:05:41
5.0 / 5
900
تگهای خبر: ابزار , استاندارد , پزشكی , خصوصی
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۸ بعلاوه ۱
AsabSanj اعصاب سنج