زندگی با درد مزمن چه احساسی دارد؟
اعصاب سنج: درد مزمن، سِیر بیماری است که آنقدر پیچیده است که بتازگی درک و شناخت محرک های آن شروع شده است و بتازگی به خودی خود به عنوان یک وضعیت پزشکی شناخته شده است. اما زندگی با درد مزمن چه احساسی دارد؟ و بدن و مغز چگونه با آن مقابله می کنند؟
به گزارش اعصاب سنج به نقل از ایسنا، دردناک، کسل کننده، سوزناک، تیز تنها تعدادی از کلماتی است که افراد برای توصیف درد خود استفاده می نمایند.
وضعیت فرد مبتلا به درد مزمن ممکنست بعضی روزها عالی باشد، بعضی روزها بد. این واقعیتی است که خیلی از مبتلایان به این عارضه با آن مواجهند. ممکنست علایم و نشانه ها همیشه قابل مشاهده نباشند و ممکنست نبردی درونی باشد که در پشت دندان قروچه و لبخندهای الزامی پنهان شده است.
اما درد مزمن چگونه مزمن می شود؟ سایت مدیکال نیوزتودی در گفتگویی با دکتر هیلاری گایت و دکتر تونی ال. یاکش، استاد بیهوشی و فارماکولوژی در دانشگاه کالیفرنیا به بررسی مفاهیم علمی درد مزمن پرداخته است.
درد مزمن اولیه و ثانویه
اغلب ممکنست درد مزمن تنها به عنوان نشانه ای از یک مشکل بزرگتر نادیده گرفته شود یا به سبب این که تهدید کننده زندگی نیست جدی گرفته نشود. با این وجود، بار درد مزمن نه فقط فردی نیست، بلکه اجتماعی نیز هست.
نتایج تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به درد مزمن ممکنست در انجام زندگی روزمره و فعالیت ها مشکل داشته باشند و همین طور از وضعیت سلامت ضعیف تری برخوردار باشند. همین طور ممکنست مجبور باشند با ناامنی شغلی یا بیکاری دست و پنجه نرم کنند.
بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، درد مزمن هم اکنون به دو دسته تقسیم می شود: درد مزمن اولیه و درد مزمن ثانویه.
بر طبق این طبقه بندی، درد اولیه به دردی گفته می شود که ناشی از شرایط پزشکی دیگر یا قابل توضیح نیست. تعدادی از نمونه های آن ممکنست فیبرومیالژیا یا کمردرد اولیه مزمن باشد.
دکتر گایت توضیح داد: فیبرومیالژیا وضعیتی است که از فردی به فرد دیگر متفاوت می باشد اما یک عارضه گسترده است که حداقل چهار تا پنج ناحیه بدن را تحت تاثیر قرار می دهد و دستکم سه ماه طول می کشد. هیچ دلیل دیگری برای درد شناخته نشده و بنابراین، یک نوع درد مزمن اولیه است.
از طرف دیگر، درد ثانویه ناشی از یک بیماری زمینه ای یا ثانویه است. آرتریت، سرطان یا درد ناشی از کولیت زخمی در این دسته قرار می گیرد.
گذار از درد حاد به مزمن
متخصصان دریافتند: در پس مزمن شدن درد حاد گیرنده ای موسوم به گیرنده های ناقوسی شکل شماره ۴ (TLR4) ممکنست یک عامل کنترل کننده باشد.
دکتر یاکش اظهار داشت: می دانیم که بر اثر یک لطمه بافتی یا عصبی از انواع مختلف، می توان سیگنال هایی را فعال کرد که بطور معمول با آنچه ایمنی ذاتی نامیده میشود، مرتبط می باشد و یکی از واسطه های آن فاکتوری به نام گیرنده ناقوسی شکل است و معلوم می شود در حالی که آنها بطور معمول وجود دارند تا وجود عوامل خارجی را تشخیص دهند. آن عوامل در غشای سلولی چیزی به نام لیپوپلی ساکارید یا LPS دارند. ما بطور معمول آنرا در سیستم خود نداریم، اما از باکتری ناشی میشود.
وی ادامه داد: گیرنده های ناقوسی شکل ممکنست سیستم ایمنی مرکزی را برای حالت های تشدید درد آماده کنند. در واکنش به محرک های مضر، عوامل استرس زا یا لطمه بافتی خصوصاً در میکروبیوم یا دستگاه گوارش، بدن آغاز به ترشح فراورده هایی از سلول های التهابی می کند.
دکتر یاکش توضیح داد: وقتی این شرایط اتفاق می افتد، فراورده هایی که از بدن خودمان آزاد می شود می تواند گیرنده های ناقوسی شکل را فعال کند و یک گیرنده وجود دارد که آنرا TLR4 می نامیم و روی سلول های التهابی همین طور روی نورون های حسی وجود دارد. فعال شدن TLR4 به خودی خود درد زیادی ایجاد نمی کند، اما سیستم عصبی را طوری تنظیم می کند که واکنش پذیرتر شود.
به گزارش مدیکال نیوز تودی، وی اشاره کرد: در کنار این محرک، اگر عوامل استرس زای دیگری در آن زمان وجود داشته باشد مانند رژیم غذایی نامناسب یا مشکل روانی، جریانی را ایجاد میکند که می تواند انتقال به درد مزمن را تقویت کند.
منبع: asabsanj.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب