نکاتی در رابطه با تالاسمی
به گزارش اعصاب سنج، تالاسمی نام گروهی از اختلالات خونی است که سبب می شود بدن شخص مبتلا به آن نتواند هموگلوبین (پروتئین حاوی آهن که اکسیژن را در خون حمل می کند) به اندازه کافی تولید نماید و در نتیجه، پایین بودن سطح هموگلوبین به عوارضی چون کم خونی، خستگی و تنگی نفس در بیماران منجر می شود.
به گزارش اعصاب سنج به نقل از ایندیپندنت، عوارض دیگر این بیماری ممکنست شامل ضعف، کندی رشد و هم بروز تغییراتی در استخوان های صورت باشد که از انبساط بیش از اندازه مغزاستخوان ناشی می شود و ظاهر را تغییر می دهد.
همینطور ممکنست پوست چهره و بدن رنگ پریده یا زرد و ادرار تیره شود. افزون بر این، افراد مبتلا به تالاسمی ممکنست بیشتر در معرض خطر بیماریهای عفونی باشند.
تالاسمی زمانی ایجاد می شود که فرد جهش های ژنی خاصی را به ارث ببرد.
در عین حال ازدواج های فامیلی (اقوام نزدیک) اغلب سبب افزایش احتمال مبتلا شدن به تالاسمی می شود چونکه احتمال بیشتری وجود دارد که همسران، دارای ژن های مشابه باشند. چنین ازدواج هایی، احتمال بچه دار شدن دو ناقل با یکدیگر را بیشتر می کند.
همینطور تحقیقات نشان می دهد که تالاسمی در بین شهروندان خاورمیانه، آفریقا، مدیترانه و جنوب، جنوب شرق یا شرق آسیا شایع تر است.
در بررسی سال ۲۰۲۰ که در «مجله بیماریهای نادر اورفنت» (Orphanet Journal of Rare Diseases) به چاپ رسید، تالاسمی از شایع ترین ناهنجاری های ژنتیکی توصیف شد که تعداد ناقلان آن در سطح جهان بین یک تا پنج درصد برآورد شده است.
به قول سازمان خدمات ملی سلامت انگلیس، افراد مبتلا به تالاسمی «ماژور بتا» که شدیدترین شکل این بیماری است، ممکنست به تزریق ماهیانه خون نیاز داشته باشند و بیمارانی که به انواع خفیف تر این بیماری دچارند، ممکنست نیاز کمتری به تزریق خون داشته باشند.
از طرف دیگر خودِ این بیماری و هم انتقال خون، ممکنست به تجمع بیش از اندازه آهن در خون فرد منجر شود که گاهی به قلب، ریه ها و سیستم غدد درون ریز در سرتاسر بدن صدمه می رساند.
برای مبارزه با این موضوع، بیماران ممکنست به درمان «کیلاسیون» (chelation) نیاز داشته باشند. کیلاسیون یک درمان مبتنی بر بیولوژیک است که در آن از یک دارو برای چسباندن و حذف مقدار اضافی یا سمی فرضی یک فلز یا ماده معدنی (مانند سرب، مس، آهن، کلسیم) از جریان خون استفاده می شود.
به قول متخصصان دانشگاه نظام بهداشتی پنسیلوانیا در ایالات متحده، هرچند انواع خفیف تر تالاسمی ممکنست امید به زندگی را کم نکند اما افراد مبتلا به تالاسمی ماژور بتا اغلب در دهه ۲۰ زندگی خود می میرند چونکه تجمع آهن در خون سبب نارسایی قلبی می شود.
در سالهای اخیر متخصصان در کوشش برای ساخت داروهای جدیدتر برای کنترل هرچه بهتر و کم خطرتر این بیماری هستند.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب